Общество кирилла туровского гомельская специализированная славянская библиотека славянская фразеология
Скачать 5.36 Mb.
|
Литература 1. Даль В.И. Пословицы русского народа [1861–1862]: В 2 т. – М., 1984. 2. Жуков В.П. Словарь русских пословиц и поговорок. – 4-е изд., испр. и доп. – М., 1991. 3. Иванов Е.Е. О “паремиологическом минимуме” и “основном паремиологическом фонде” русского языка // Dziedziсtwo przeszłości związków językowych, literackich i kulturowych polsko-bałto-wschodniosłowiańskich. – Białystok, 2002. – T. VIII. – S. 87–94. 4. Иванов Е.Е. “Основной паремиологический фонд” русского языка и его соотношение с “паремиологическим минимумом” // Мир русского слова и русское слово в мире: Материалы XI Конгресса МАПРЯЛ (Варна, Болгария, 17–23 сентября 2007 г.): В 7 т. – София: Heron Press, 2007. – Т. 2. – С. 152–156. 5. Іваноў Я.Я. Да праблемы вызначэння асноўнага парэміялагічнага фонду беларускай мовы // Веснік Беларускага дзярж. ун-та. Сер. 4. – 2006. – № 3. – С. 103–109. 6. Крикман А. Паремиологические эксперименты Г.Л. Пермякова // Малые формы фольклора: Сб. статей памяти Г.Л. Пермякова. – М., 1995. – С. 338–382. 7. Лепешаў I.Я., Якалцэвіч М.А. Слоўнік беларускіх прыказак [1996]. – Мн., 2002. 8. Ляцкій Е.А. Матеріалы для изученія творчества и быта б¸лоруссовъ (пословицы, поговорки, загадки). – М., 1898. – (Чтенія в Обществе Исторіи и Древностей Россійскихъ. Кн. 3). 9. Носовичъ И.И. Сборникъ б¸лорусскихъ пословицъ. – СПб., 1874. – (Сборникъ ОтдPленія русскаго языка и словесности Императорской Академіи Наукъ. Т. ХІІ. № 2). 10. Пермяков Г.Л. 300 общеупотребительных русских пословиц и поговорок = 300 общоупотребителни руски пословици и поговорки: Для говорящих на болгарском языке. – М. – София, 1986. 11. Пермяков Г.Л. Основы структурной паремиологии. – М., 1988. 12. Пов¸сти, или Пословицы всенародн¸йшыя по алфавиту // Старинные сборники русскихъ пословицъ, поговорокъ, загадокъ и проч. XVII–XIX стол¸тiй / Собралъ и приготовилъ къ печати П. Симони. – СПб., 1899. – Вып. 1 (І–ІІ). – С. 73–162. 13. Прыказкі і прымаўкі: У 2 кн. / Склад. М.Я. Грынблат. – Мн., 1976. 14. Рапановiч Я.Н. Беларускiя прыказкi, прымаўкi i загадкi [1958]. – 2-е выд., перапр. i дап. – Мн., 1974. 15. Романовъ Е. Пословицы, поговорки, описательныя выраженія // Романовъ Е. Б¸лорусскій сборникъ. – Кіевъ, 1886. – Т. 1. – Вып. 1–2. – С. 290–316. 16. Русскія народныя пословицы и притчи, изданныя И. Снегиревымъ с предисловіем и дополненіями. – М., 1848. 17. Шкраба І., Шкраба Р. Крынічнае слова: Беларускія прыказкі і прымаўкі. – Мн., 1987. 18. Fеdеrоwski М. Lud białoruski na Rusi Litewskiej: Materjały do etnografji słowiańskiej, zgromadzone w latach 1877–1905. – Warszawа, 1935. – Т. 4. 19. Nowa księga przysłów i wyrażeń przysłowiowych polskich: T. I–IV / Red. J. Krzyżanowski. – Warszawa, 1969–1978. 20. Rysiński, Salomon. Proverbiorum polonicorum centuriae decem et octo. – Lubcz, 1618. И.В. Климович (Гомель) СООТНОСИТЕЛЬНЫЕ ЭТИКЕТНЫЕ ФРАЗЕМЫ В РУССКОМ И БЕЛОРУССКОМ ЯЗЫКАХ Коммуникативная функция языка распадается на ряд дополнительных функций, образующих в своей совокупности функциональное поле речевого этикета. Эмотивная (эмоционально-экспрессивная) функция языка присуща большинству этикетных выражений в русском и белорусском языках. Например, в русско-белорусских этикетных репликах жителей города Гомеля Я так рада нашему знакомству! / Счастлив тебя видеть! / У мяне няма слоў! / Вось гэта нумар! в качестве дополнительных эмоционально-экспрессивных элементов выступает отрицательная частица няма, усилительные частицы вось, так, краткие прилагательные рада, счастлив, а также фразеологизированность выражений, которая способствует наиболее полной реализации данной функции в речи говорящих. Наличие фразеологизированности в этикетных выражениях различных языков даёт все основания считать их этикетными фраземами. Фразеологические единицы и этикетные фраземы – это особые единицы языка, сходные и по компонентному составу, и по семантике, и по функциям. Например, по грамматической структуре фразеологизмы делятся на две группы [1, с.24]: а) соответствующие словосочетанию (краеугольный камень, зелёная улица махнуть рукой); б) соответствующие предложению (руки не доходят, дело – табак, кот наплакал). В русской разговорной речи жителей города Гомеля встречаем: а) Всем хаюшки! / Спасибо за приглашение! / Привет мужу! (по форме напоминают словосочетание); б) Извинения принимаются? / Что, зазнался? / Бывай, Витёк! (по форме напоминают предложения). Подобная ситуация отмечается и в белорусских этикетных фраземах: а) Вялікі дзякуй! / Блакітная кроў!(в качестве комплимента) / Салют сябрам!; б) Прывітанне, шаноўная бабуля! / Вы ўжо, Навумаўна, даруйце яму. / Валера, ты выбачай, што тады не паехалі да тваёй сястры. Семантическое поле фразеологических единиц весьма разнообразно и совпадает с семантическим полем этикетных фразем в номинации эмоций, свойств и качеств человека. Например, фразеологизмы задеть за живое, больное место, сводить с ума, не в своей тарелке и др., отражающие эмоциональное состояние человека, который испытывает волнение, вызванное какими-либо событиями, чьим-либо поведением, действиями, высказываниями [1, с. 42], схожи по семантике с соотносительными русско-белорусскими фраземами Ух, как же вы меня все достали. / Не грузи. / Без тебя тошно. / Адчапіся! / Ды супакойся ты! / Перастань! Внешность человека, его физические свойства передаёт семантика таких фразеологизмов как кровь с молоком (здоровый, цветущий, с хорошим цветом лица человек), кожа да кости (крайне худой, измождённый человек). Среди этикетных фразем также частотны выражения с аналогичной семантикой. Чаще всего они соответствуют группе “комлимент-антикомплимент”. Например, в одном из рассказов сборника “Апавяданне-2005” [2] в диалоге между сельскими жителями: Ой, ледзь пазнаў... Колькі лет, колькі зім... Ты так раздабрэла. /Ды і ты, дзякуй Богу, не адстаў... Як кубёлак. встречаем выражение Як кубёлак. В “Белорусско-российском словаре” М. Байкова и С. Некрашевича [3, с. 153] слово кубел переводится как “вид бочки с крышкой” (кубёлак – уменьш. от кубел). Следовательно, этикетная фразема Як кубёлак. (рус. как бочка) может быть отнесена к семантической группе “антикомплимент”. Подобная семантизация наблюдается в использовании другой белорусской фраземы Каралева, графіня, блакітная кроў! [4, с. 152]. Фразеологизированное выражение блакітная кроў (рус. голубая кровь) употребляется здесь в значении характеристики личности (лица женского пола), которая не принадлежит к дворянскому роду, однако своим поведением, внешним видом претендует на высокое положение в обществе и соответствующее отношение к себе. Нельзя не отметить, что важнейшим признаком фразеологических единиц является постоянство компонентного состава, которое и отличает фразеологизм от свободного словосочетания. Например, фразеологизм на дружеской ноге является калькой с французского языка и имеет свою историю возникновения в речи носителей языка [1, с. 101]. Если вельможа подпускал к себе просителя на расстояние одной ноги, то это свидетельствовало о том, что бывший проситель находится с ним на “короткой ноге” (на дружеской ноге этимологически является производным от данного выражения). Поэтому, нельзя заменить ни существительное нога (на рука, голова), ни прилагательное дружеская. В этикетных фраземах также отмечается устойчивость компонентного состава. Например, формулы приветствия (прощания) обладают практически неизменным набором языковых единиц (с обращениями или без них): Здоровенько, детки! / Привет, мой цвет! / Бывай, Витёк! / Вітаю! / Здароў, братан! / Убачымся, Вова! Взаимозаменяемость компонентов русско-белорусских этикетных фразем значительно более свободная по сравнению с фразеологическими единицами. Например, возможна замена грамматической формы глагола одного из компонентов фразеологизма (несовершенный-совершенный вид глагола): бить (забить) тревогу; вариантность лексического состава во фразеологизме до глубины души (сердца). Сравним этикетные фраземы в речи жителей города Гомеля: Ну, як жывеш? / Ну, як жывецца? / Ну, як табе? / Ну, як жонка?. В первом и во втором случаях наблюдается замена формы глагола 2 лица, единственного числа безличным глаголом. В остальных случаях ситуация реализуется этикетной формулой с бесглагольной моделью. Такая трансформация фразем связана с непрерывной ориентацией этикетных выражений на личность говорящего, воплощения им в речи собственного “я”, а также с ситуацией, в которую попадают адресант и адресат. Таким образом, этикетные выражения в русском и белорусском языках соотносятся по функциям, компонентному составу и семантике не только между собой, но и с особыми единицами языка – фразеологизмами, что даёт полное право называть реплики речевого этикета этикетными фраземами, сходными по стилистическим свойствам с разговорными (просторечными) фразеологизмами. Литература 1. Калашникова А.Ф. Учебный словарь наиболее употребительных фразеологизмов современного русского языка. – Мн.: Выш.шк., 1991. – 208 с. 2. Апавяданне-2005 / укладанне А. Бадака. – Мн.: Маст. літ., 2005. – 343 с. 3. Байкоў М.Я., Некрашевіч С.М. Беларуска-расійскі слоўнік. – Мн.: Дзярж. выдаведства Беларусі, 1925. – 358 с. 4. Гальпяровіч Н.Я. Гэта ўсё для цябе: вершы, мініяцюры, навелы. – Мн.: Маст. літ., 2006. – 238 с. Д. Мыцан (Ивано-Франковск, Украина) CHARAKTERYSTYKA SEMANTYCZNA LEKSEMU „ JĘZYK” W SKŁADZIE POLSKICH I UKRAIŃSKICH JEDNOSTEK FRAZEOLOGICZNYCH Wiele prac z frazeologii porównawczej pokazuje, że pewna liczba jednostek frazeologicznych jest obecna w dwu lub więcej językach. Taka ich obecność może być uwarunkowana kilkoma czynnikami. Przede wszystkim wspólne dziedzictwo językowe, jeśli chodzi o języki pokrewne (w danym wypadku ten faktor jest bardzo aktualny, ponieważ mamy do czynienia z dwoma językami słowiańskimi). Następnym czynnikiem jest wspólne źródło pochodzenia – Biblia, kultura starożytna lub literatura. Zawsze trzeba pamiętać również o wspólnym światopoglądzie i podobnego sposobu obserwacji rzeczywistości przez nosicieli różnych języków. To znaczy, że niektóre związki frazeologiczne w różnych językach powstały niezależnie dzięki identycznym skojarzeniom (z życiem psychicznym, czynnościami codziennymi, porównaniem ze zwierzętami i z roślinami). Ale są i takie frazeologizmy, które są swoiste dla odrębnego języka, dla odrębnej grupy ludzi, co podkreśla ich nieprzekładalność. W niniejszej pracy będzie próba porównania polskich i ukraińskich jednostek frazeologicznych zawierających komponent język, ich stopień podobieństwa i stopień odróżnienia. Chociaż te dwa języki wchodzą do wspólnego dziedzictwa językowego, jednak reprezentują one różne grupy słowiańskie: język polski – zachodnią, natomiast język ukraiński – wschodnią. Ograniczyłam się tylko do związków, które dotyczą charakterystyki semantycznej leksemu opisującego ten organ człowieka, nie biorąc pod uwagę budowy tych związków. Omawianego materiału nie można niestety uznać za pełny, ponieważ źródła słownikowe, z których on został zebrany, różnią się pod względem ilości zarejestrowanych jednostek frazeologicznych. JF są analizowane ze względu na rodzaj określeń będących elementami frazeologizmów – są one nazwami zwierząt, ludzi i przedmiotów. a) JF, które w swoim składzie mają określenia będące nazwami lub cechami zwierząt Daną grupę prezentują przeważnie JF polskie. Należą do niej następujące frazeologizmy: smoczy język, jaszczurczy język, psi język; język kąśliwy, język jadowity; język jak bazyliszka. W języku ukraińskim mamy tylko jeden związek, a mianowicie – язик прив’язаний непогано/ добре. Przytoczone określenia można podzielić na te, które zawierają nazwy zwierząt, i na te, które zawierają cechy charakterestyczne dla pewnych zwierząt. Komponentem JF smoczy język jest nazwa fikcyjnego zwierzęcia-potwora z chrześcijańskich legend średniowiecznych, wyobrażanego zazwyczaj jako rodzaj gada z pazurami lwa, skrzydłami orła i ogonem węża. Z paszczy jego i nozdrzy dobywały się płomienie. Był symbolem grzechu, a w szczególności pogaństwa [2, s.421]. Takim frazeologizmem określa się osoby złośliwe, rzucające oszczerstwa. Jeszcze jeden związek frazeologiczny zawiera nazwę gada – język jaszczurczy. Ponieważ nazwane zwierzę kojarzy się przede wszystkim z zwierzęciem nieprzyjemnym, to i znaczenie ta JF posiada również negatywne. Jej używamy do osoby pełnej złych skłonności, nikczemnej, podłej, złej, złośliwej. Podobne znaczenie również ma frazeologizm – porównanie język jak bazyliszka. Bazyliszek to mityczny potwór o postaci koguta z ogonem żmii i oczyma żaby, pilnujący skarbów i zabijący wzrokiem, a także jaszczurka z tropikalnych terenów Ameryki [1, s. 45]. Takim porównaniem określamy człowieka podstępnego, złośliwego, nieszczerego. Interesujący z punktu analizy konotacji leksykalnej jest frazeologizm psi język. Pies jest najstarszym zwierzęciem domowym, rozpowszechnionym na całym świecie. W różnych kulturach i epokach był on towarzyszem człowieka, jego obrońcą i pomocnikiem, stróżem dogladającym stada bydła i domu. W sztuce średniowiecza pies symbolizuje wierność. Na wizerunkach krzyżowców pies oznaczał, że podarzają oni za sztandarami Boga, tak jak pies ze swoim panem [2, s. 959]. I tu jest ciekawa rzecz – mimo takiej pozytywnej charakterystyki tego zwierzęcia – dane określenie – psi język – ma zupełnie przeciwstawne znaczenie. A mianowicie – określają nim osobę złą, nieznośną, nędzną, przeklętą. To można wytłumaczyć w następujący sposób: pies pochodzi od wilka, albo też od szakala. A wilk był symbolem nienasyconej żartoczności i żądzy mordu, postrachem pasterzy i myśliwych; jego życie, a bardziej jeszcze jego pojawienie się uważano za zły, śmiertelny omen . Z psem rуwnież jest związany frazeologizm ukraiński язик прив’язаний непогано/ добре. W tej JF nie występuje nazwa zwierzęcia lecz tylko sposób przywiązywania go łańcem do czegoś. A ze wszystkich zwierząt domowych człowiek tylko psa przywiązuje. Tego frazeologizmu używa się na określenie osoby, która umie swobodnie, trafnie, dowcipnie wypowiadać się, ma zdolności oratora. Słowniki polskie notują także dwa związki frazeologiczne zawierające cechy zwierząt. Frazeologizmy język kąśliwy i język jadowity zawierają w swoim składzie cechy właściwe gadom lub owadom (osa, pszczoła, komar, skorpion). Znaczenie przymiotników jest przenoszone na charakterystykę człowieka. Osobę bardziej zawistną, ośmielającą się czasem czynić jakieś przykre uwagi – określa JF język kąśliwy. Natomiast osobę złośliwą, nacechowaną niechęcią, wrogością – określa JF język jadowity. Na podstawie przytoczonych przykładów można mówić o tym, że daną grupę – JF, które w swoim składzie mają określenia będące nazwami lub cechami zwierząt – reprezentują przede wszystkim nazwy (lub cechy) gadów, w słabszym stopniu nazwa pies i cechy owadów. b) JF, które w swoim składzie mają określenia dotyczące opisu ludzi Do tej grupy należą frazeologizmy, w których cechy właściwe ludziom stają się określeniami języka. Język, jako główny narząd mowy, może być bezpośrednim synonimem, charakteryzującym samego człowieka. Umownie wszystkie takie związki frazeologiczne można podzielić na trzy typy. Do pierwszego zaliczamy JF, które wskazują na relacje międzyludzkie. Tak mamy w języku polskim następujące frazeologizmy: zły język, złośliwy język/ mieć złośliwy język, niepowściągliwy język, niewyparzony język, na ludzkie języki, i w języku ukraińskim: злі язики, лихі язики/ лихий на язик, сказати з чужого язика. Drugi typ frazeologizmów wskazuje na obserwację świata: mieć dowcipny język, śmiały język; бадьорий/ цікавий на язик, різкий на язик, проворний/ швидкий на язик, добрий/ мати добрий язик. I na koniec trzeci typ reprezentuje moralność człowieka: fałszywy/ zdradliwу/ podstępny język. Jeżeli tę grupę porównywać z poprzednią – określeniami dotyczącymi nazw zwierząt – to jest ona nieco większa. Tak pierwszy typ jest przedstawiony w języku polskim i ukraińskim parą jednostek ekwiwalentynych według semantyki: zły język i злі язики, które posiadają znaczenie podobne i określają sposób mówienia o kimś lub o czymś. W tych frazeologizmach już sam przymiotnik wskazuje na charakter wypowiedzi, który określa człowieka złośliwego. Podobne określenia, a mianowicie – ‘osobę złośliwą’ posiadają i następujące frazeologizmy: złośliwy język/ mieć złośliwy język – лихі язики/ лихий на язик. Nieco inne osoby opisują frazeologizmy polskie niepowściągliwy język i niewyparzony język. Dotyczą one ludzi, którzy nie mogą powstrzymać się od złośliwości, przycinków i złośliwej krytyki. Ciekawa jest JF na ludzkie języki, która posiada ogólnienie wszystkich ludzi i zawiera znaczenie ‘narazić się na plotki, obmowy’. Zupełnie inne znaczenie ma frazeologizm ukraiński сказати з чужого язика, posiadający znaczenie ‘powtórzyć za kimś jakieś zdanie’. Tej JF używa się przeważnie w stosunku do ludzi, którzy nie mają własnego zdania. Drugi typ (obserwacja świata) reprezentuje większa ilość związków frazeologicznych ze strony ukraińskiej. W słownikach polskich są odnotowane tylko dwie JF, a mianowicie – mieć dowcipny język i śmiały język. Pierwsza jednostka określa osobę odznaczającą się dowcipem (w języku ukraińskim mamy jej odpowiedniki synonimiczne бадьорий/ цікавий на язик), natomiast druga – śmiałością. Nieco inna charakterystyka języka jest zawarta we frazeologizmach ukraińskich. Tak JF різкий на язик – dotyczy osoby zdatnej odzywać się wulgarnie, JF проворний/ швидкий на язик – określa osoby gadatliwe, добрий/ мати добрий язик – dotyczą ludzi umiejących sensownie, przekonywająco mówić. Trzeci typ (moralność człowieka) reprezentują tylko frazeologizmy polskie. Te frazeologizmy są peryfrazą jednostek frazeologicznych pochodzenia biblijnego, a mianowicie – języki fałszywe, języki podstępny i języki zdradliwe i używają się w stosunku do osób posiadających wymienione cechy. с) JF, które w swoim składzie mają określenia dotyczące opisu przedmiotów Najwięcej frazeologizmów tak w języku polskim, jak zarówno i w języku ukraińskim dotyczy opisu przedmiotów. Spośród takich JF można wyodrębnić frazeologizmy porównania, które w swoim składzie zawierają komponent – nazwę przedmiotu z jakim porównuje się język. W polszczyźnie istnieje związek frazeologiczny język jak brzytwa, określający osobę odznaczającą się ostrością wypowiedzi. W języku ukraińskim jest formalny i semantyczny ekwiwalent язик як бритва. Jeszcze jedna pełna para ekwiwalentуw prezentuje określenia – porуwnania, a mianowicie – język jak łopata – язик як лопата. Ta JF dotyczy osoby bardzo gadatliwej, która lubi dużo paplać. To samo znaczenie mają i ukraińskie frazeologizmy – synonimy: язик як лопатень, язик як млин, язик як помело. We wszystkich przytoczonych przykładach można postrzegać następującą rzecz – znaczenie frazeologizmu zależy od komponentu – przedmiotu. Cecha ostrości brzytwy przechodzi na sposób mówienia, natomiast szerokość łopaty (lub innych przedmiotów w języku ukraińskim) jest zawarta w znaczeniu drugiego frazeologizmu. Jeszcze jeden typ określeń właśnie dotyczących opisu przedmiotów jest obecny w badanych frazeologizmych, a mianowicie – JF posiadają cechę zewnętrzną wyglądu przedmiotu (dotyczącej kształtu) jednocześnie nie nazywają jakiegoś konkretnego przedmiotu. Polskie frazeologizmy ostry/ mieć ostry język, gładki język, obrotny język i ukraińskie гострий/ гострий на язик określają sposób mówienia o kimś lub czymś. Natomiast długi/ mieć za długi język – довгий/ мати довгий язик określają osobę nie umiejącą zachowywać tajemnicy lub skłonną do paplania, plotkowania. Polska JF cięty język dotyczy osoby dowcipnej. W języku ukraińskim mamy semantyczny odpowiednik – клепаний на язик. Człowieka, który umie milczeć, strzec tajemnic określa frazeologizm ukraiński держкий на язик, jego antonimem jest frazeologizm лепетливий на язик (osoba lubiąca dużo mówić). W niektórych przytoczonych tu przykładach cecha dotyczy narzędzi. Tak jest z JF ostry/ mieć ostry język, гострий/ гострий на язик, cięty język, w których przede wszystkim ma miejsce kojarzenie z jednym z najstarszych narzędzi gospodarczych i obronnych człowieka, a mianowicie – z nożem, dawnym symbolem władzy i prawa. Również w zasobie frazeologicznym języka ukraińskiego są przykłady użycia JF w których na język jest przeniesiona czynność jakiejkolwiek rzeczy. Tak o osobach lubiących dużo gadać mówi się, że one mają язик підвішений/ причеплений добре/ непогано. Na podstawie wyżej przytoczonego można wnioskować, że zarówno we frazeologii polskiej, jak i ukraińskiej są obecne związki frazeologiczne, w których komponentem jest nazwa przedmiotu z jakim porównuje się język, a także są obecne związki, w których komponentem jest nazwa cechy zewnętrznej jakiegoś niekonkretnego przedmiotu. Język jako część ciała człowieka, w obu językach, jest źródłem przede wszystkim negatywnych skojarzeń. I we wszyskich frazeologizmach można obserwować paralele między tą częścią a samym człowiekiem – cechy właściwe człowiekowi w wypowiedzi są przeniesione na ten organ. |
Похожие:
 | Образовательная программа для учащихся «Славянская мифология» Развитие эмоционально-чувственной сферы ребенка является важным в формировании основ личности, так как современное прагматическое... | | Реферат Славянская мифология Методическая разработка интегрированного урока географии и информатики в 8 классе |
| Реферат: славянская мифология Какие виды источников можно еще использовать, чтобы трансформировать, древнеславянские языческие верования? | | Реферат Славянская мифология Левкиевская Елена Евгеньевна. В краю домовых и леших. Персонажи русских мифов. Объединенное гуманитарное издательство, 2009 год |
| Реферат Славянская мифология Левкиевская Елена Евгеньевна. В краю домовых и леших. Персонажи русских мифов. Объединенное гуманитарное издательство, 2009 год | | Реферат Славянская мифология Левкиевская Елена Евгеньевна. В краю домовых и леших. Персонажи русских мифов. Объединенное гуманитарное издательство, 2009 год |
| Реферат Славянская мифология Левкиевская Елена Евгеньевна. В краю домовых и леших. Персонажи русских мифов. Объединенное гуманитарное издательство, 2009 год |  | «Откуда есть пошла славянская письменность» Учебно-методический комплекс предназначен для студентов, обучающихся по специальности 032001 «Документоведение и документационное... |
| Рабочая программа дисциплины «Славянская мифология и фольклор города» Программа рассмотрена на заседании кафедры русской и зарубежной литературы (протокол №1 от «21» сентября 2013 г.) | | Уроки физики Кирилла и Мефодия: виртуальная школа Кирилла и Мефодия. 10 класс Номенклатура цифровых образовательных ресурсов локального доступа (библиотека мбоу «сош №2») |
| А. С. Пушкин и славянская мифология Слово "культура" происходит от слова "культ" вера, обычаи и традиции предков. Тот, кто забывает это,- не имеет права считаться культурный... | | Общероссийское движение «трезвая россия» международная славянская... Молодежная антинаркотическая федерация россии всероссийское движение «молодежь за трезвую россию» |
| Информационная справка об окружных Кирилло-Мефодиевских чтениях «Славянская... Апреля 2012 года на базе гбоу сош с. Чубовка прошли I окружные Кирилло-Мефодиевские чтения | | Славянская мифология и очень древние надписи Руси. По этим темам нами написано много статей; однако вопрос о применении этих надписей для исследования древней славянской мифологии... |
| Общероссийское движение «трезвая россия» международная славянская... Основы собриологии, профилактики, социальной педагогики и алкологии (Материалы XXII международной конференции-семинара). /Под общей... | | Темы рефератОВ: Алкивиад и Александр Македонский как носители ценностей... Античные воззрения на культуру и природу человека: Гомер, Гесиод, Тит Лукреций Кар |
